บันทึกสะท้อนคิดวันอังคารที่ 9 มิถุยนยน 2558

     เช้าวันอังคารฉันก็มารับเด็กแต่เช้าตามปกติ วันนี้ก็ยังมีเด็กร้องบ้างแต่ก็ไม่นานพอทำกิจกรรมหน้าชั้นเรียนเสร็จก็พาเข้าห้องและทำกิจกรรมตามปกติ  ฉันสังเกตุมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งชื่อ คเนศ ริ้วกะโทก ตั้งแต่มาเรียนเขาไม่ร้องไห้เลย แต่จะไม่ฟังคำสั่งครูเช่นกัน อย่างอื่นยังพอเข้าใจว่าเด็กพึ่งมาอาจจะฟังคำสั่งไม่เป็นฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรและปล่อย

     ช่วงปล่อยให้เล่น เด็กชายคเนศจะมีปัญหามากคือ มักจะตีเพื่อนตลอดสาเหตุการตีส่วนใหญ่คือแย่งของเล่นกับเพื่อน และถ้าไม่ได้เขาจะลงมือทำร้ายเพื่อนทันที ฉันและเพื่อนครูด้วยกันก็พยายามบอกว่าอย่าตีเพื่อนแต่ก็ไม่ค่อยได้ผล คราวนี้เขาตีเพื่อนหนักคุณครูอีกท่านจึงทำโทษด้วยการตีมือ เด็กชายคเนศ เขาโกรธคุณครูเขากัดของเล่นและตีเพื่อนที่อยู่ข้างๆอีก จนฉันเริ่มคิดว่าเด็กเป็นเด็กพิเศษเปล่านะ

     พอดีท่านรอง เกศวรรณ พลเดช รองผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านตาเหล็ง ท่านเดินมาเยี่ยมชมเด็กๆ ฉันจึงได้สอบถามเพราะท่านพึ่งไปอบรมเกี่ยวกับเรื่องเด็กพิเศษ ท่านว่าให้เราสังเกตุและไปเอาแบบประเมินเด็กมาจากท่านและลองสังเกตุดู และท่านแนะนำว่าเด็กพิเศษบางคนเราจะมีอารมณ์รุ่นแรง วิธีที่จะปรับเขาคือเขารุ่นแรงมาเราก็รุ่นแรงตอบ ค้อฟันต่อฟันตาต่อตา ตอนแรกฉันฟังแล้วตกใจ และคิดว่าเป็นไปได้งั้ย ท่านอธิบายว่า หมายถึงเวลาเขาตีเรา เราก็ตีเขากลับและถามเขาว่าเจ็บไหมเวลาที่คุณครูตี ถ้าเขาบอกว่าเจ็บเราก็สอนเขาและห้ามเขาตีคนอื่น ท่านอธิบายว่าเราต้องปรับเขาตั้งแต่เล็กๆ

     นี่คือความรู้ใหม่ที่ฉันได้จากปัญหาที่เจอและขอบคุณท่านรอง เกศวรรณ พลเดชที่นำความรู้จากการไปอบรมการจัดการเรียนการสอนให้กับเด็กพิเศษมาแนะนำ